πρωτοθήρια

τα, Ν

ζωολ. πρωτόγονη υφομοταξία θηλαστικών αποτελούμενη από μια αρτίγονη και δύο ανθυφομοταξίες γνωστές μόνον από απολιθώματα.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. prototheria (< πρωτ[ο]-* + θηρίο)].